„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽³⁰⁾

— Прачытаў я ваша пісьмо, у якім прапануеце звольніць з працы вашу сакратарку. Прыведзеныя аргументы вельмі важныя, аднак у мяне сумненні, ці вашы закіды і выснова правільныя. Усім вядома, што яна з’яўляецца сястрой маёй жонкі, і калі ёй волас з галавы ўпадзе, наробіць зараз ляманту, што я выкарыстоўваю сваю пасаду, каб расквітацца з жонкай.

* * *

Ксёндз страшыў з амбона сваіх парафіян вечнымі мукамі ў пякельным агні. На гэтыя словы адзін з вернікаў голасна засмяяўся.

— Ты, сыне, таксама трапіш у пекла, — прыгразіў яму ксёндз.

— Напэўна не, бо я з іншай парафіі.

* * *

Сужонства пажылых амерыканцаў выбралася ў сентыментальнае падарожжа ў парк Йелаўстан.

— Паглядзі, — кажа яна, — тая секвоя, пад якою ты прызнаўся мне ў любові, высахла.

— І мае за тое! — адказвае панура муж.

* * *

Прыходзіць баба да лекара з іголкаю ў воку.

— Як вам гэта ўдалося? — пытае лекар. — Праз няўвагу?

— Не. Праз дзірку ад ключа.

* * *

Прыходзіць баба да лекара:

— Пан доктар! Мне нічога не баліць.

— Гэта вельмі дрэнна. У гэтым узросце, калі нічога не баліць, трэба пашукаць далакопа.

* * *

У горад на Дзікім Захадзе прыязджае дыліжанс.

— Дзе тут нейкая ціхая, спакойная гасцініца? — пытае пасажыр сустрэтага жыхара.

— Вось там, за вуглом, ёсць адна такая. Не раней як учора застрэлілі там мужчыну, які ўначы заголасна хроп.

* * *

Гутараць дзве сяброўкі:

— Які падарак купіў табе твой нарачоны перад шлюбам?

— Ці бачыш той смарагдавы „Кадыльяк”, што стаіць пад домам? Падабаецца табе гэты колер?

— Вельмі.

— Не надта светлы?

— Не.

— А можа зацёмны?

— Не, ён прыгожы.

— Дык ён купіў мне хустку дакладна такога ж колеру.