„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽²²⁾

— Ці маеце нейкія новыя слайды для мяне?

* * *

Урачы пры ложку хворага ў бальніцы:

— Гэта будзе тыф, — кажа адзін.

— Не, гэта напэўна халера, — кажа другі.

— Ідзем у кафейную, — кажа трэці. — Анатаміраванне пакажа, хто з вас меў рацыю.

* * *

— Пан доктар, ці гэта небяспечная аперацыя? — пытае хворы.

— Так, на пяць аперыраваных чатырох памірае. Але не турбуйцеся — у мінулым тыдні я правёў чатыры аперацыі і ўсе аперыраваныя не жывуць.

* * *

Пасля прыбыцця на неба нябожчык няспынна рагоча. Заінтрыгаваны святы Пётр пытае пра прычыну такіх паводзін.

— Бо, уявіце сабе, там унізе мяне ўсё аперыруюць.

* * *

У псіхушцы лекар чуе, што ў адной зале нехта голасна лічыць: дваццаць тры, дваццаць тры, дваццаць тры... Зацікаўлены заглядае праз дзірку ад ключа і ў той жа момант з дзіркі высоўваецца іголка. Лекар адскоквае, трымаючыся за вока. За дзвярамі чуваць лічэнне: дваццаць чатыры, дваццаць чатыры, дваццаць чатыры...

* * *

Знерваваны Грыша жаліцца сябру:

— Калі сустрэну таго лайдака Пецьку, выб’ю яму ўсе зубы! Не, адзін яму пакіну.

— Чаму?

— Каб ведаў, што гэта такое зубны боль.