„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽¹⁸⁾

— Як?

— Калі жонка гаворыць „Яго кавалерскія гулянкі” — гэта абазначае год. „Нашы шалёныя пагулянкі” — тры гады. А „Ягонае няспыннае п’янства” абазначае больш за пяць гадоў сужыцця.

* * *

— Чаму ў апошні час п’еш больш за ўсіх?

— Гэта спадчыннае.

— Як гэта?

— Памерла цешча і па ёй я наследаваў пяць вёдзер самагонкі.

* * *

— Міша, я чуў, што ў Амерыцы ад гарэлкі памірае кожны трэці чалавек.

— Ну і што? Нас толькі дваіх.

* * *

— Пасля ўступлення ў сілу сухога закона людзі сапраўды п’юць менш, але пабольшала разводаў. Чаму гэта так?

— Няма чаму дзівавацца. Многія мужы ўпершыню глянулі цвярозым вокам на сваіх жонак.

* * *

— Я чула, што звычайны чалавек вымаўляе ў суткі дзве тысячы слоў...

— А я табе, дарагая, і гавару, што ты з’яўляешся фенаменальнаю асобай.

* * *

Хворыя Барыс і Янка скардзяцца медсястры на свайго суседа ў шпітальнай зале, крык якога парушае іхні спакой:

— Сястра, перавядзіце яго ў залу для безнадзейна хворых.

— Як жа я яго перавяду, калі гэтая зала тут?

* * *

Адзін лекар шпацыраваў з жонкаю і прывітаўся з прыгожаю бландзінкай.

— Што гэта за жанчына? — спытала жонка.

— Сяброўка па прафесіі, — тлумачыць муж.

— А па чыёй прафесіі: тваёй ці яе?