„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽⁹⁾

— Падстрыжыце мяне так, як мінулым разам.

— Не магу, не помню вас. Я працую тут толькі два гады.

* * *

— Ці магу прыйсці да вас на вячэру з сябрам, які прыехаў да мяне ў госці. Апошнія шэсць гадоў ён жыў у бушы сярод людаедаў...

— Прыходзьце, але папярэджваю, што будзе толькі кураціна і рыба.

* * *

На ўрачыстым прыёме гаспадыня спявае гасцям арыю Моцарта. Адзін з гасцей шэпча суседу:

— Ці тут нехта кліча дапамогу?

— Праўдападобна Моцарт.

* * *

Развітанне:

— Добрай ночы, спадар Кавальскі. Было мне вельмі прыемна гасцяваць у вас. Пры нагодзе я пераканаўся, што без ежы чалавек можа вытрываць вельмі доўга.

* * *

— Чаму, Андрэй, гаворыш, што госці, гэта табе падвойная прыемнасць?

— Бо, па-першае — прыемна, калі прыходзяць, а па-другое — прыемна, калі выходзяць.

* * *

У гасціне:

— Знай меру, — звяртае жонка ўвагу мужу. — Ужо дзесяты раз ідзеш у буфет за чаркай.

— Не турбуйся, дарагая. Кожны раз гавару, што гэта табе.

* * *

На танцах:

— Чытаю вашы думкі, — звяртаецца партнёр да партнёркі, — як разгорнутую кніжку...

— А чытайце сабе. Толькі перастаньце гладзіць вокладку.

* * *

Гутараць дзве сяброўкі:

— Я купіла сабе прыгожую і танную шлюбную сукенку.

— І што ты з ёю зробіш?

— Нічога. Няма да яе нарачонага.

* * *

— Нашы справы ідуць дрэнна, — паведамляе муж жонцы. — Трэба нам жыць ашчадней.

— А канкрэтна як: ці будзем менш пазычаць, ці менш аддаваць?

* * *

Муж рамантаваў дах свайго дома. Пакаўзнуўся і паляцеў уніз. Калі пралятаў каля кухоннага акна, крыкнуў жонцы:

— Анечка! Прыгатуй на адну порцыю менш!

* * *

— Ці той гадзіннік з зязюляй, які я нядаўна рамантаваў, ідзе? — пытае муж жонку.

— А так! Зязюля штораз выглядае і пытае, каторая гадзіна.

* * *

Гандляр нерухомай маёмасцю прапануе сужонству пакупку дома.

— Той дом, які вы ўчора нам паказалі, — гаворыць муж, — вельмі прыгожы. Але кашмарны бетонны будынак насупраць псуе ўвесь краявід...

— Не турбуйцеся. Гэта фабрыка дынаміту і яна, раней або пазней, узляціць у паветра.