„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽¹⁰⁾

— Гэта ўжо чацвёртая бабуля вам умірае, — заўважае дырэктар.

— Нічога не зраблю! Мой дзед быў чыгуначнікам і многа падарожнічаў.

* * *

— Як немцы падзялілі спадчыну Карла Маркса?

— ФРГ атрымала „Капітал”, а ГДР „Камуністычны маніфест”.

* * *

— Куды выбіраешся, Оля, — пытае бацька.

— Мамачка ўсяго мне забараняе. Гэтага ўжо даволі. Вяртаюся да бусла!

* * *

Хворы да хворага:

— Ці ведаеш, чаму ўрачы аперыруюць у масках?

— Каб не разносіць мікробаў.

— Не, дзеля гэтага ўжываюць антысептыкаў. Маскі накладаюць, каб немагчыма было пазнаць віноўнага, калі нешта не атрымаецца.

* * *

У прыёмнай амбулаторыі:

— Доктар прыме вас за тры месяцы, — інфармуе хворага рэгістратарка.

— Божа мой! Я ж да тае пары магу памерці...

— У любы час можаце адмовіць візіт.

* * *

— Пан доктар, гэта будзе ўжо дзесятая аперацыя маёй сляпой кішкі...

— Адвагі! Калісь напэўна ўдасца.

* * *

Пацыент будзіцца пасля доўгай аперацыі і бачыць каля сябе барадача ў белым кіцелі.

— Спадар доктар, — пытае яго, — няўжо аперацыя доўжылася столькі, што вам за той час вырасла барада?

— Я не доктар. Я — Святы Пётр!

* * *

Сустракаюцца два хірургі:

— Што чуваць?

— Нічога добрага. Мёртвы сезон — усе здаровыя.