„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽⁸⁾

— У маёй хаце ёсць толькі адзін вольны ложак, — бядуе гаспадар.

— Справімся з гэтым, — адказвае ксёндз. — Будзем спаць з сястрою ў адным.

Мужык не мог сцяміць, як ксёндз з манашкаю могуць спаць у адным ложку. Паклікаў ксяндза на бок і спытаў пра гэта.

— Гэта вельмі проста, — высветліў ксёндз. — Паміж сабою паложым дошку.

— А як ксяндзу захочацца?

— Тады пайду на шпацыр.

— А як сястры захочацца?

— То яна пойдзе на шпацыр.

— А як вам дваім захочацца?

— Тады дошка пойдзе на шпацыр.

* * *

Адной жанчыне ксёндз загадаў, каб у рамках пакуты праляжала крыжам перад алтаром. Па хвіліне выхіляецца з канфесіянала:

— А чаму ты, дачка, легла на спіну?

— Як саграшыла, так і буду пакутаваць!

* * *

Памірае веруючы і практыкуючы каталік. На смяротнай пасцелі просіць ксяндза:

— Прашу дазволіць мне выйсці з Каталіцкага касцёла і запісацца ў партыю.

— Што ты гаворыш!? Як мне гэта разумець?

— Звычайна, дарагі ойча. Лепш няхай памрэ адзін з іх, чым адзін з нашых.

* * *

— Колькі ў цябе брацікаў і сястрычак? — пытаюць у амерыканскага дзіцяці.

— Не ўмею вам на гэта адказаць. Але маю траіх татаў па першай маме і чатыры мамы па першым таце.

* * *

Каўбой уваходзіць у бар на шклянку віскі. Пад сцяною бачыць піяніна, а над ім надпіс: „Не страляць у піяніста. Іграе як умее”. Але піяніста не відаць і каўбой пытае бармена, куды ён дзеўся.

— Ой, — уздыхае бармен, — учора ўварваўся сюды такі халерык, які не ўмеў чытаць.