„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽⁷⁾

— Чаму ты сёння такі маркотны?

— Мая жонка неўзабаве народзіць дзіця...

— Падазраеш кагосьці канкрэтнага?

* * *

На адным вяселлі пасадзілі ксяндза побач маладой актрысы.

— Нялёгка будзе нам размаўляць, — уздыхае яна. — Айцец пэўна не кеміць пра кіно, а я зусім не ведаю Бібліі.

— Хіба не будзе так дрэнна, — адказвае пастыр. — Думаю, што вы ведаеце, хто быў першым мужчынам.

— Мой муж перакананы, што ён.

* * *

Гутараць дзве сяброўкі:

— Сёння ў трамваі была такая цесната, што адна жанчына нарадзіла дзіця.

— Вялікая мне сенсацыя! Учора цесната была такая, што я зацяжарыла.

* * *

Янка меў сардэчны прыступ. Лекар загадвае яму:

— Не піць, не курыць, не нервавацца!

— А што з сексам? — пытае хворы.

— Мяркую, што можна, але толькі з жонкаю. Вам нельга хвалявацца.

* * *

Размаўляюць два студэнты:

— Асістэнт нашага прафесара, — кажа адзін, — вярнуўся раней тэрміну з адпачынку. Дома засціг жонку, якая забаўлялася з трыма студэнтамі. Трыма пісталетнымі выстраламі забіў усіх траіх.

— Магло быць яшчэ горш, — заўважае другі.

— Як?

— Калі б вярнуўся два дні раней, застрэліў бы мяне.

* * *

Падпіты студэнт прыходзіць да прафесара:

— Ці п’яны студэнт можа здаць у вас экзамен?

— Калі п’яны студэнт умее, можа.

— Умее-ўмее. Хлопцы! Уносце Сцёпку!

* * *

Гутараць два сябры:

— Калі б цану гарэлкі зраўнялі з цаною касцюма, што б ты купіў: касцюм ці гарэлку?

— Вядома, гарэлку. Шкада грошай на такі дарагі касцюм.

* * *

Лёня пайшоў у госці. Выпіў там крышку замнога. Рана будзіцца і бачыць у ложку жанчыну.

— Дзе я? Хто вы? — пытае трывожна.

— Не помніш, коцік? Мы ж разам гулялі, а пасля любіліся ўсю ноч.

— Колькі табе гадоў?

— А на колькі выглядаю?

— Божа! Людзі так доўга не жывуць...