„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽⁶⁾

— Хіба не дажывем да адмены цэлібату...

— Мы не, але можа нашы сыны.

* * *

Пасля імшы вернікі выходзяць з касцёла. Адзін з іх усё ходзіць вакол храма. Пытаюць яго, што ён робіць.

— Разглядаюся, — адказвае. — Даў складчыну, а не ведаю, дзе выпіваюць.

* * *

Спавядаецца маладая жанчына:

— Я незамужняя яшчэ, але савакупілася з хлопцам...

— З любові ці за грошы? — пытае ксёндз.

— З любові, ойча, бо што цяпер вартыя тыя дзвесце злотых.

* * *

— Калі я быў падлеткам, бацька мне пастаянна гаварыў: „Ніколі не хадзі ў кабарэ са стрыптызам. Можаш там апынуцца ў абставінах, у якіх не павінен прысутнічаць прыстойны мужчына”. І так мяне гэтым заінтрыгаваў, што я аднойчы тайком наведаў тое кабарэ.

— І што там убачыў?

— Майго бацьку.