„Даўціпы” Андрэя Гаўрылюка ⁽¹²⁾

— Колькі ўжо разоў прасіла я цябе, каб змяніць лекара. Ён ужо такі стары і глухаваты, што яму самому неабходная апека...

— Што ж ён зноў зрабіў? Мо заляцаўся да цябе?

— Што ты! Даў мне дрэнныя лекі. Ужо трэці раз прабуе мяне атруціць...

— Дай яму яшчэ адзін шанц. Ён жа ж апекаваўся ўсімі членамі тваёй сям’і, пакуль жылі.

* * *

— Паглядзі Янка: Валодзя вязе на веласіпедзе Марусю!

— Што ж у гэтым незвычайнага?

— Гэта дамскі веласіпед.

* * *

Гутараць два сябры:

— Дрэнна выглядаеш. Штосьці цябе турбуе?

— Жонка ўцякла з нейкім малакасосам і забрала самаход...

— А якой маркі?

* * *

Пастар апавядае ўражанні пасля пропаведзі для нудыстаў.

— Ці вы не былі абураны, — пытае субяседнік, — відам такога зборышча голых цел?

— Папраўдзе — не! Толькі ўвесь час рупіла мяне, дзе ўсе яны трымаюць грошы на ахвяру.

* * *

— Пан доктар! Увайшла мне ў задніцу трэска.

— Зараз з гэтым справімся, а пакуль сядзьце на крэсла і пачакайце.