На зломе стагоддзяў

Адказвае Павел ЛАТУШКА — начальнік упраўлення інфармацыі — прэс-сакратар Міністэрства замежных спраў Беларусі.

— Як замамятаецца Вам мінаючае стагоддзе? Якое з Вашых здзяйсненняў лічыце найважнейшым?

— Маючы права ацэньваць мінаючае стагоддзе толькі ў частцы, якую закранула маё свядомае жыццё, магу сказаць, што найбольшы след у маёй памяці заставілі падзеі, якія былі звязаны з распадам Савецкага Саюза і стварэннем Рэспублікі Беларусь — незалежнай краіны, грамадзянінам якой я стаў у 1991 годзе. Здаецца, што ад гэтых падзей мінула толькі каля 10 гадоў, але з іншага боку складваецца ўражанне, што прайшла цэлая эпоха. І думаецца гэта таму, што падобныя падзеі (распад магутнай імперыі і стварэнне вялікай колькасці незалежных краін, сярод якіх і твая Бацькаўшчына) маюць вялікі рэзананс у сусветным маштабе і сусветнай гісторыі. З іншага пункта гледжання такія падзеі вельмі моцна закранаюць псіхалогію кожнага грамадзяніна і маюць канкрэтны ўплыў на далейшае жыццё кожнага чалавека.

Калі гаварыць аб здзяйсненнях, якія могуць лічыцца для чалавека найважнейшымі ў жыцці, то гэтым мне здаецца павінен быць прынцып — не рабіць нічога дрэннага тым людзям, якія жывуць побач з табой і рабіць усе намаганні, каб з’яўляцца правадніком дабра, дапамагаць тым хто патрабуе падтрымкі.

— Якія выклікі чакаюць нас у новым стагоддзі? Якімі павінны быць беларуска-польскія адносіны?

— Спадзяюся, што ў бліжэйшы час у беларуска-польскіх адносінах наступіць значны крок наперад. Беларусы і палякі, якія маюць шмат агульнага ў гісторыі, культуры і ў іншым павінны атрымаць большыя магчымасці да супрацоўніцтва. Таксама спадзяюся, што нашы адносіны не будуць мець на мэце павучаць адзін аднаго, а будуць з’яўляцца яскравым прыкладам узаемаразумення, павагі да думкі суседа і магчымага выкарыстання добрых рад адзін аднаго ў жыцці.

— Чаго б Вы пажадалі беларусам на Бацькаўшчыне і ў замежжы ў бліжэйшай будучыні?

— Хацеў бы пажадаць усім беларусам не забывацца адкуль яны родам, шанаваць нашую цудоўную беларускую культуру, не забываць родную матчыну мову, памятаць аб той яскравай гісторыі, якая стваралася нашымі продкамі і любіць нашую Бацькаўшчыну.

Мы беларусы жывем паміж Усходам і Захадам Еўропы маем права ганарыцца тым, што заўсёды маглі ладзіць і сябраваць з нашымі суседзямі і гэта павінна стаць нашым галоўным прынцыпам і ў будучым стагоддзі.

Карыстаючыся нагодай хацеў бы пераказаць самыя шчырыя прывітанні ўсім, з кім мне пашчасціла працаваць на працягу чатырох гадоў на Беласточчыне. Дзякую Вам за Вашую шчырасць і падтрымку!