Памёр Вінцук Склубоўскі

Міхась ХМЯЛЕЎСКІ

— Хто вы Яму прыходзіцеся, — спытаў я.

— Я зусім чужая для яго. Ён многа дапамог мне ў цяжкім сямейным горы і ані грошыка не ўзяў ад мяне, — адказала Дуня Семянюк.

Затым труну перавялі ў вялікую залу і распачалася пахавальная ўрачыстасць. Сумную жалобную музыку парушылі выступленні свецкага цырымоніймайстра і пастара ад суботнікаў, якія гаварылі аб універсальных вартасцях чалавека, спасылаліся на Святое пісанне, але вельмі мала сказалі аб багатай дзейнасці пакойніка. Такі прабел мог выправіць старшыня БГКТ Ян Сычэўскі, але ў блізкіх не было такога жадання. Не выступіў прадстаўнік суда, бо дэлегацыі ад гэтай установы не было. Яго асоба ў судзе была прызабытая.

* * *

Вінцук Склубоўскі нарадзіўся 31 ліпеня 1911 года на Віленшчыне, у вёсцы Малышкоўшчына Ашмянскага павета. Вучыўся ў Беларускай гімназіі ў Вільні, а пазней у Віленскім універсітэце. Там уключыўся ў левы беларускі студэнцкі рух, быў дзеячам беларускага руху ў Заходняй Беларусі. Сустракаўся часта з Р. Шырмам, М. Танкам, І. Хворастам, В. Груцькам.

Быў галоўным рэдактарам беларускай газеты „Наша воля”, якой першы нумар выйшаў 24 снежня 1935 г. у Вільні. Пакінуў ён выразны след у беларускім руху пры II Рэчы Паспалітай.

За нямецкай акупацыі хаваўся, а пасля быў вывезены на працу ў Нямеччыну. Пасля вызвалення апынуўся на Заходніх землях, працаваў там у судзе і ў 1957 годзе пераехаў у Беласток на працу ў Ваяводскім судзе. Адразу ўключыўся ў дзейнасць Беларускага грамадска-культурнага таварыства. Разам з Ім мне прыйшлося падрыхтоўваць радыёгутаркі, якія раз у тыдзень перадаваліся па мясцовым радыёвузле. Пачынаючы з 1958 года Ён у рэдакцыі „Нівы” штотыдзень даваў юрыдычныя парады. З парадамі выязджаў Ён таксама ў вясковыя гурткі БГКТ. Яго юрыдычныя парады друкаваліся ў „Ніве” і „Беларускіх календарах”. У гэтых жа выданнях публікаваў Ён шмат гістарычных артыкулаў, звязаных з беларускім даваенным рухам. Адначасова быў актыўным членам навуковага гуртка, які існаваў пры ГП БГКТ.

Вінцук Склубоўскі быў не толькі сумленным суддзёю, але таксама выдатным знаўцам рэлігіі і гісторыі Беларусі.

Мае Ён вялікія заслугі ў дзейнасці БГКТ. Быў шматгадовым членам ГП, членам Прэзідыума ГП, а ў 1966-1969 гадах старшынёю БГКТ.

Многа гадоў прыйшлося мне з Ім супрацоўнічаць у БГКТ. Заўсёды быў ён ініцыятыўны, рашучы, добры і талерантны чалавек. Гэта вялікая постаць у нашым беларускім даваенным і пасляваенным руху.

За сваю дзейнасць быў Ён узнагароджаны шматлікімі медалямі і ордэнамі, у тым ліку Афіцэрскім крыжам Адраджэння Польшчы.