«А мой горад — Беласток...» (ч.ІІ)

Міхал ІВАНЮК

— Акадэмічна, але чаму менавіта такая назва вуліцы? — Саша задаў мне гэтае пытанне, ідучы са мной рука ў руку.

Некалькі гадоў таму медыцынскі ўніверсітэт быў яшчэ акадэміяй, таму гэтая вуліца і называецца Акадэмічнай. Назва навучальнай установы змянілася, але назва засталася. Дарога да пераходу заняла ў нас некалькі хвілін, і, як і ўсе астатнія, мы адстаялі сваё.

— Гэта цікавая частка цэнтра, паглядзіце: з аднаго боку рэстаран «Кавелін», з другога — «Beer4u» — адно з месцаў і паб, дзе сустракаецца беларуская супольнасць, а перад намі — «Блюзавая алея».

У гэты момант мы ўвайшлі на Алею Блюза і прайшлі міма ўсё новых і новых таблічак з імёнамі вядомых блюзменаў і Відзіміся Блюзмена.

— Гэтая фігурка — «ВідзіМісь», ідэя былога журналіста Радыё Рацыя, які ініцыяваў кампанію з фігуркамі мядзведзяў у цэнтры горада. Ідэю стварэння «Блюзавай алеі» прапанаваў Конрад Сікора і некалькі іншых грамадскіх актывістаў і прыхільнікаў блюзу ў горадзе. Гэтая музыка ўкаранілася ў горадзе амаль 50, а можа, і 60 гадоў. Паглядзіце на мемарыяльную дошку Ярка Цёскава, і вось Рысек «Скіба» Скібінскі — дзве важныя фігуры для беластоцкага блюзу, абодва з якіх гадамі былі звязаны з „Касай Хворых», вядучым блюзавым гуртом не толькі ў Беластоку, але і ў Польшчы. Я падазраю, што Ярэк Цёскаў можа мець беларускія карані, мяркуючы па яго прозвішчы, але гэта толькі мая здагадка.

Пакуль я распавядаў пра (...)