Токіа і васількі

Дарыюш ЖУКОЎСКІ

Яшчэ ў мінулым годзе я глядзеў фільм Віма Вендэрса «Ідэальныя дні». Дзеянне гэтага фільма адбываецца ў сучасным Токіа. Гэта вельмі цікавы фільм. Цікавы тым, што ён пра звычайнае, паўсядзённае жыццё. Я дагэтуль яго памятаю.

Галоўны герой, Хіраяма (яго грае цудоўны акцёр Кодзі Якусё), — супрацоўнік кампаніі па чыстцы туалетаў. Ён чысціць прыбіральні ў грамадскіх месцах па ўсім горадзе. «Такіанскі туалет» — гэта архітэктурны праект у Токіа, які ўключае 17 інавацыйных і эстэтычна прывабных туалетаў, распрацаваных вядомымі архітэктарамі. Яны пабудаваны ў найбуйнейшым раёне Токіа — Сібуя. Гледзячы гэты фільм, я ніколі не ўяўляў, што калі-небудзь апынуся ў гэтым месцы. Некалькі дзён таму мне давялося пабываць у Японіі. У Токіа і Кіёта. Я таксама быў у гэтым раёне.

Гэты фільм цудоўна распавядае гісторыю звычайнага дня, паўсядзённага жыцця ў найбуйнейшым горадзе свету. А дакладней, пра здольнасць успрымаць прыгажосць. У жыцці Хіраямы ёсць некалькі дзён, напоўненых працай, доглядам за раслінамі, фатаграфаваннем (фота дрэў у парку, лісця, сонечнага святла), чытаннем кніг, праслухоўваннем музыкі на старых касетах. Нічога асаблівага. І ўсё ж. У Японіі ёсць слова «камарэбі» (木漏れ日). Адно слова, але яно так шмат значыць. У нашай краіне гэта нельга напісаць ці перакласці так проста. Яго можна апісаць як сонечнае святло, якое прабіваецца праз галіны і лісце дрэў. Але гэта некалькі шырэйшае паняцце. Гэта таксама (...)