Хто намі кіруе?

Міраслаў ГРЫКА

Сцвярджэнне, што намі кіруюць палітычныя партыі (якія перамаглі на дэмакратычных выбарах), вельмі павярхоўнае. А мы нават не ведаем, хто кіруе гэтымі партыямі. Паказваць на таго ці іншага лідара партыі, напрыклад, Туска ў «Грамадзянскай платформе» (PO) ці Качынскага ў «Праве і справядлівасці» (PiS), мяне не задавальняе. Але я не падтрымліваю тут тэорыю змовы, што першымі кіруе Брусель, а другімі — Масква. Абодва лідары кіруюць самі сабой. Нават без дапамогі сваіх партый, што гучыць і абсурдна, і трывожна. Хоць гэта магчыма. Возьмем, напрыклад, Аляксандра Лукашэнку. Ён з’яўляецца членам найбуйнейшай партыі ў Беларусі — ну, аднаасобнай партыі, але пры гэтым пераможнай. З-за адсутнасці доступу да апошняга запісу ў рэестры палітычных партый я абапіраюся на даныя за 2020 год. На той час было зарэгістравана 88 партый, з якіх толькі 62 былі актыўнымі. Разам яны набралі 239 900 членаў і 18 000 афіцыйных прыхільнікаў. У цяперашні час найбуйнейшай партыяй у краіне з’яўляецца Польская народная партыя (PSL), якая налічвае 100 000 членаў, але ў цяперашні час мае толькі нязначны палітычны ўплыў. Другое месца ў гэтым рэйтынгу займае PiS, а трэцяе — PO. Абедзве партыі абменьваюцца ўладай, таму часам першая кіруе краінай з 48 000 членамі, а часам з 25 500 членамі другая. На шчасце, гэта толькі гіпатэтычна. У любым выпадку, агульная колькасць усіх партый, нават уключаючы сімпатыкаў — як адкрытых, так і тайных — і, нарэшце, тых, хто (...)