«Я з Падляшша, — я беларус?» (ч.І)

Міхал ІВАНЮК

Як беларусы ў Польшчы вызначаюць сябе. Розныя пакаленні, розныя гісторыі, адзін корань. Што значыць быць беларусам з Падляшша сёння?

Арганізатары фестывалю «Тутака», як і штогод, спрабуюць прыцягнуць увагу да нядаўняй хвалі эміграцыі з Беларусі пасля 2020 года да погляду беларусаў, якія жывуць тут стагоддзямі. Гэта адбылося і на гэты раз падчас адной з панэльных дыскусій, якая праходзіла ў зоне «Тамака».

«Мы паміраем, мы паміраем і не можам памерці...» Гэтыя словы з песні «Радыяцыя» гурта «Кардон», папулярнай у 1990-х гадах, якую дзесяць гадоў таму выканалі «АБ-БА Аркестр» і Лявон Вольскі з нагоды чвэрцьвякавой гадавіны фестывалю «Басовішча», — працытаваў журналіст Мікола Ваўранюк, ілюструючы стан свядомасці беларусаў. Ён удзельнічаў у мерапрыемстве разам з гісторыкам Алегам Латышонкам і выдаўцом і журналістам Яраславам Іванюком. Ілона Карпюк мадэравала іх разважанні, анекдоты і ўзаемадзеянне з аўдыторыяй.

Мадэратарка Ілона Карпюк прадстаўляла Цэнтр беларускай культуры ў Беластоку —партнёра фестывалю ў панэльнай дыскусіі на так важную тэму. Яе мэта — прадставіць свет падляшскіх беларусаў у больш шырокім кантэксце, каб беларусы, якія абралі Польшчу і Беласточчыну месцам свайго пражывання, маглі яго зразумець. Для іх часам адкрыццё, што па гэты бок мяжы жывуць і беларусы, якія захавалі сваю мову і культуру. Першае пытанне мадэратаркі было такое: калі яе рэспандэнты (...)