Чым гэта ўсё скончыцца?

Міраслаў ГРЫКА

З усяго разнастайнага і складанага спектру катаванняў, якім чалавек падвяргаў і працягвае падвяргаць чалавека, найбольш жахлівым, напэўна, з’яўляецца катаванне ў выглядзе 1000 парэзаў. Маўляў, яго эфектыўнасць — стапрацэнтная. Аднак справа не столькі ў прычыненні болю, колькі ў душэўных пакутах. Пры надрэзе жывой скуры не занадта глыбока, але і не занадта плытка, пацярпелы адчувае мясцовы боль — пакуты, якія можна перанесці! Аднак калі за першым надрэзам ідуць другі і чарговы, і кожны на самай блізкай адлегласці ад другога, усё цела ахоплена агнём болю, але перш за ўсё яго зводзіць з розуму ўсведамленне таго, што кожны наступны парэз будзе мацнейшы. І гэтак далей, да 1000 разрэзаў, не занадта глыбокіх, не занадта дробных. Гэта складанае катаванне было вынайдзена каля 2500 гадоў таму кітайцамі — якая ж наватарская нацыя! — вынаходнікамі не толькі пораху і туалетнай паперы, але і лятаючых драконаў, компаса і сейсмографа. З пункту гледжання тэхналагічных інавацый яны не параўняліся са старажытнымі персамі, але таксама праявілі садысцкую творчасць. Прыдуманае імі катаванне, названае скафізмам або лодкай, было, бадай, самым агідным метадам апаганьвання як цялеснасці, так і чалавечай годнасці. Ахвяра скафізму на працягу многіх дзён танула ва ўласных экскрэментах, адначасова служачы ежай для мух і іх лічынак, якія з’ядалі яе жыўцом. Ці расійцы, ахопленыя ваеннай лютасцю, адаптавалі сваю стратэгічную практыку да (...)