Фаўны і міфы

Уля ШУБЗДА

Сёння, у бурлівыя часы СМІ, бурлівыя, бо ў эпоху інтэрнэту, цэнзура, якая б не была, не існуе. Але не так усё ўжо дрэнна, бо з другога боку так раней, як і цяпер, частка яду, як, відавочна, мусіць быць праліты чалавекам, таксама і ў вуснай форме, круцяцца рознага тыпу аповесці — «opowieści dziwnej treści». З аднаго боку СМІ нясуць цяжкі пасыл, але з другога лупцуюць нас вусныя гісторыі, расказы і парады. Тым другім варыянтам карыстаецца перш за ўсё старэйшае пакаленне. Старэйшае — больш дасведчанае, але не ўсе з’яўляюцца добрымі настаўнікамі. Вось, існуюць прадстаўнікі старэйшага пакалення, якія вусным пасылам стараюцца «вучыць» і «ствараць» яшчэ больш абсурдныя сусветы, чым тыя выдуманыя ў сацсетках. Але Сёма не такі...

Ва ўступе з’явілася цытата з вельмі файнай дзіцячай казкі. Маімі самымі любімымі аўтарамі кніжак, якія я чытала ў дзяцінстве, быў Тувім, Лахоцкая і Бжэхва менавіта. У яго вершы «Opowiedział dzięcioł sowie» лёгка прадстаўлена кароткая гісторыя ХХ стагоддзя. Акцыя адбываецца ў лесе, а героямі казкі з’яўляюцца, вядома, звяры. Казка тлумачыць, што па чым наступала, якія былі грамадскія рэакцыі і чаму некаторыя былі вымушаны пакінуць свой дом, радзіму.

Opowieści różne znacie:

Więc opowieść o piracie,

O magiku-mechaniku,

O zaklętym koguciku,

O północnym, groźnym wietrze

I o chorym termometrze.

O uczonym kocie w butach

I o wyspach (...)