Ніва № 48 (3577), 1 снежня 2024 г.
Мінскі БДУ — Сонца свабоды нашага Сакоўскага (ч.ІІІ)Уршуля ШУБЗДАУ Мінску жылося вельмі добра, — успамінае шматгадовы настаўнік Гайнаўскага беларускага ліцэя Васіль Сакоўскі. — У нашым корпусе філфака, можа кіламетр ад нашага інтэрната, на Кірава, былі лекцыйныя і экзаменацыйныя залы, і туалет. На адной сцяне — цэлы рад пісуараў. Заходжу, а так высока над пісуарамі напісана: Сюда не зарастет народная тропа. Гэта словы з верша Пушкіна Я памятник себе воздвиг нерукотворный..., быццам бы ставіў сабе помнік пры жыцці. Я памятник себе воздвиг нерукотворный... Я памятник себе воздвиг нерукотворный, К нему не зарастет народная тропа, Вознёсся выше он главою непокорной Александрийского столпа. Нет, весь я не умру — душа в заветной лире Мой прах переживет и тленья убежит — И славен буду я, доколь в подлунном мире Жив будет хоть один пиит. Слух обо мне пройдет по всей Руси великой, И назовет меня всяк сущий в ней язык, И гордый внук славян, и финн, и ныне дикой Тунгус, и друг степей калмык. И долго буду тем любезен я народу, Что чувства добрые я лирой пробуждал, Что в мой жестокий век восславил я Свободу И милость к падшим призывал. Веленью божию, о муза, будь послушна, Обиды не страшась, не требуя (...) |