Новыя вершы Юрыя Баены

Юры БАЕНА

Мая Вялікасць Паэзія

Лірычнае слова — ліхтар,

сведка слёз і мар.

Ціхі пульс... — гэта я.

Пішу, памятаю, трываю —

на ўскрайку жыцця

і на парозе раю.

Мая Вялікасць Паэзія,

ноччу і днём

з неспакойных, далёкіх дарог

да цябе бягу —

ты хараством сагрэта.

Да цябе спяшаюся

на трэцяй ад Сонца планеце,

як да любай жанчыны

з краіны кветак.

* * *

Я жыву ў рэспубліцы паэтаў.

Паэзія — дом мой у вольным свеце.

У лустах надзённага хлеба —

высокае айчыннае неба.

У шчырых словах

я хвалю беларускую мову.

Ціхія радкі вершаў —

гэта песні сэрца.

Радзіма

Ты крыніца,

з якой усё жыццё

п’ю шчасце.

Ты песня,

якая наталяе

прагу радасці.

Ты сонца,

якое шле праменні

пяшчоты і красы.

Ты маці дабрыні —

ў паклоне нізкім

перад табой хілюся.

Ты ўладарка душы —

я вернасцю табе

клянуся...

Сэнс жыцця

Адчуў я высокі сэнс жыцця,

калі ля акна

ўпершыню зацвіла

райская яблынька мая...

Тая любоў

Тая любоў, аб якой я марыў і сніў,

да якой напрасткі я бег,

для якой я жыў і дыхаў,

сёння акрыта

жоўта-чырвоным (...)