Вершаўчытальня Андрэя СЦЕПАНЮКА (68). І няма канца...

Андрэй СЦЕПАНЮК

І няма канца таму, што застаецца вечным. Але, пакуль што, ніхто не ўмее затрымаць адыходаў.

Гэта меў быць тэкст аб тым, што ў „Анталогію паэтак”, з вершамі выбранымі Вальжынай Морт, выдадзенай у 2023 годзе выдавецтвам „Пфляўмбаўм”, трапілі „нашы” паэтэсы — Надзея Артымовіч і Міра Лукша. І Надзеі не стала. Закрываецца чарговая кніжка жыцця, у тым выпадку, кніжка сціплая ў выглядзе, і неверагодна вялікая ў сваім змесце. Кніжка жыцця і паэзіі Надзеі Артымовіч.

Каб зразумець значэнне таго, што здарылася, напраўляюся на вуліцу Казімяжоўскую ў Бельску, каб вачыма ўяўлення пабачыць, як крочыць ёю Паэтка. Яна ідзе слядамі сваёй маладосці, спеласці, успаміну... Тут пачынаецца дарога на могілкі, да сваіх, да родных, да незабытых.

Маме прысвячаю

Мама

* * *

„... веру ў вечнае хараство... Валі і Андрэю — Надзя Арт. Бельск, 26.02.1991 г.”

Толькі няхай не паплывуць слёзы. Трымаю ў руках невялічкі зборнік „Сезон у белых пейзажах”. Толькі разоў гартаў яго за тых больш за трыццаць гадоў і толькі цяпер звяртаю ўвагу на гэтае „Надзя Арт.”. І таксама у супольным з Алесем Разанавым зборніку (...)