Свята Клечання ў Малінніках

Юрка БУЙНЮК

Свята Тройцы — адно з найважнейшых свят у праваслаўнай веры. У народзе на Падляшшы завецца Клечаннем, таму што пасля пяцідзесяці дзён ад Вялікадня ў час багаслужбы можна стаць на калені. Пра тое, як калісьці святкавалі Тройцу, я запытаў свайго бацьку Васіля Буйнюка, народжанага ў 1948 годзе ў вёсцы Маліннікі Арлянскай гміны.

— Тата, скажыце, як за часоў Вашай маладосці жыхары Маліннік рыхтаваліся да Тройцы?

— Перад святам хаты ў вёсцы хлопцы ўпрыгожвалі бярозкамі, а дзяўчаты — кветкамі. Таксама хаты прыаздоблівалі бабкамі з аеру, які рвалі пры берагах ракі. Іконы ў хаце прыбіралі бабкамі, стрэхі хат, ганкі ўпрыгожвалі зялёнымі бабкамі і маладымі бярозкамі. Бывае, прыйдзем са школы ў суботу раніцай і хутка бяжым на раку, каб нарваць бабак. На першы дзень Клечання вечарам ладзілі забаву.

— А, былі музыкі...

— Вядома, забава была. Музыканты ігралі, а моладзь танцавала.

— А на якіх інструментах ігралі?

— Вядома, гармонік, бубен, часам была і скрыпка.

— А якія песні ігралі і спявалі?

— Колішнія песні, танцы, і так было.

— Дзе была пляцоўка для танцаў?

— Пляцоўка была паміж Андрэевымі і Сямёнавымі, там дзе зараз у Малінніках знаходзіцца аўтобусны прыпынак для школьнікаў.

— З якіх вёсак з’язджалася моладзь?

— З’язджаліся з суседніх вёсак — з Рыгораўцаў, Шарнёў і Пашкоўшчыны.

— Адкуль былі музыканты?

— Музыкантаў (...)