Радасці і трагедыі жыцця (88)

Мікалай ПАНФІЛЮК

Колькі разоў чалавек (ясна, не кожны) бывае горшы ад свінні і ў паводзінах, і выглядам. Не пералічыць, і пераважна ў п’яным відзе. Бо свіння хаця не атакуе (а калі так, то вельмі рэдка) і не заб’е на смерць чалавека. А п’яны чалавек, калі без памяці, можа ўсё зрабіць і забіць. А оруэлаўскі жывёльны двор у некаторых краінах надалей актуальны і набірае сваю моц. А ў Савецкім Саюзе парабілі свінні ад малога да вялікіх ураднікаў і то на працягу больш за 70 гадоў. А свіння Мікіта Хрушчоў у 1962 годзе амаль не выклікаў трэцяй сусветнай вайны па прычыне кубінскага крызісу і Польшча стала б яе ахвярай, і то першай, бо знаходзіцца ў цэнтры і на скрыжаванні ваенных і палітычных падзей таго часу. А Хрушчоў — першая свіння. Але цяпер у Расіі многа, а многа змянілася на лепшае і як не любіць гэты народ? І люблю! А ў суседняй Беларусі? Дык там нічога а нічога не змянілася і там надалей пануе жывёльны двор і там надалей асноўная сіла — дыктатура, міліцыя, бяспека і іншыя цёмныя сілы, якія хочуць утапіць у бездань родную мову, гісторыю, спадчыну...

А цяпер некалькі слоў пра матушку Эву Аўксеціюк (Брук) і паставіць знак запытання ці тое, што я напісаў пра яе так пахвальна — варта ўсё гэта (але хіба трэба) — надрукаваць? Бо выйшла штось амаль такое неверагоднае, што і пісаць не буду. І гэта праўда, што падчас прыгажосць жанчыны можа давесці да непрадбачаных абставін, а нават драмы. І над гэтым паставім сваю (...)