Цана незалежнасці — палітычныя вязні (2)

Яўген ВАПА

Няма незалежнасці без ахвяр і расплаты чалавечым жыццём. Адвечная жыццёвая і гістарычная праўда дзеецца і зараз на нашых вачах. Украінскі нацыянальны гонар і дзяржаўнае мышленне выбудавалі дамбу з людскіх ахвяр у імя іхняй свабоды зараз і ў будучыні. А вера ў перамогу над расейскімі акупантамі згуртавала і загартавала дух і цела народу, які кінуў выклік імперыі, якой баяліся і кланяліся больш багатыя і магутныя гэтага свету, асабліва ў нашым, еўрапейскім вымярэнні. Дзякуючы прыкладу гераізму ўкраінцаў, спацыфікаваныя кансумпцыйным пацыфізмам палітыкі і грамадствы ўбачылі, што можна, а нават трэба інакш сябе паводзіць, калі імперыя зла на нашых вачах разбурае ўсе парадкі і прынцыпы. Тыраны і дыктатары ў змозе ўсё знішчыць, а ў адказ адчуваюць выключна толькі мову сілы. А на тое, каб перамагчы агрэсіўную Расію, зараз патрэбная сусветная, кааліцыйная рашучасць дзяржаў, іхняя дальнабачнасць і перакананне ўласных грамадстваў у неабходнасці эканамічных і сацыяльных ашчаднасцей і абмежаванняў. Але перш за ўсё трэба вярнуць адчуванне ўзаемадапамогі і ваеннага змагання з рэальнымі падпальшчыкамі гэтага свету. Зразумела, тут нельга забывацца пра хаўруснікаў у пуцінскім злачынстве — сярод якіх дыктатар Аляксандр Лукашэнка безумоўна займае лідарскія пазіцыі.

Хочуць, ці не хочуць самі беларусы, але справа калектыўнай адказнасці за згоду Лукашэнкі ператварыць сваю дзяржаву ў акупацыйную расейскую зону, (...)