Ніва № 32 (3456), 07 жніўня 2022 г.
Музей нашых пейзажаў. Ч. 3 — СмакДар’юш ЖУКОЎСКІЯшчэ не ноч, Але ўжо не дзень, Праз злёгку адчыненае акно, Уваходзіць штодзённы вечар, Мацейка зноў пахне, Домам з мінулага лета, Сонцы нагаткоў ідуць спаць, Маці смажыць бліны, З маладой бульбы, Якую я сам накапаў матычкай, Цукар іскрыцца ў цукарніцы, Смятана стаіць у гарчычнай шклянцы, Кот п’е свежае малако, А я сяджу, Мая галава ўжо вышэй стала, І нічога не раблю, Толькі гляджу на маму праз старую фіранку, На гэты сённяшні верш, Ці гэта ён тады, Ужо глядзіць на нас, У той нашай малой кухні. Лета. Пачынаюць пахнуць мацейкі. Маладая бульба набірае сілу. Памятаеце смак дранікаў з маладой бульбы? Як вы іх ясце? З цукрам, са смятанай? Няўжо без нічога? Прыхільнікаў салодкіх і несалодкіх бліноў мноства. Я за бліны са смятанай і цукрам, такія я памятаю з дзяцінства ў Гарадку. Смажаныя на патэльні на печы (на пліце), апаленай дрывамі. Драўнінай з «лесу за чыгункай», якую раней трэба было прывезці і пасекчы. Бульба з агарода побач, які мы бачылі як расла з намі. Бліны папітыя малаком ад кароў Яроцкіх. Цяпер іх, бадай, ніхто не папівае малаком са шклянкі, а тым больш «малаком проста ад каровы». Ад шчаслівых кароў, якія цэлы дзень правялі на лугах з травамі і зёлкамі з чароўнага Падляшша. Яны пілі ваду з чыстай ракі і адганялі хвастамі злых мух і аваднёў. (...) |