Яйка Урабораса

Міраслаў ГРЫКА

Я не ганаруся тым, што я прадстаўнік віду, які стварае і разбурае свет, дадзены яму непераўзыдзеным прыкладам біблейскага Бога, стварае і разбурае, але не для таго, каб зрабіць яго лепшым, але каб знішчыць у ім найменшую праяву дасканаласці, якой Бог пазначыў сваю вялікую працу. Дзеля чаго Ён стварыў гэтую істоту, абмежаваную ўласным розумам — чалавека? Чалавечы розум не служыць свету, у якім мы жывём. Не служыць самому чалавеку. Хай нас не падманвае гонар, з якім мы глядзім на чалавечыя творы, на шумныя гарадскія агламерацыі і складаныя будыніны, няхай нас не падманвае задавальненне ад таго, што мы карыстаемся аўтамабілем, iPod і Інтэрнэтам, туалетам ці кранам з праточнай вадой кожны дзень, няхай нас не падманвае велізарная мужнасць нашай цывілізацыі, дзякуючы якой мы адкрываем таямніцы матэрыі з дапамогай Вялікага адроннага калайдара, пабудаванага сумеснымі намаганнямі многіх еўрапейскіх краін каля Жэневы, і вачыма касмічнага тэлескопа Хабла мы зазіраем у самыя далёкія куткі Сусвету і часу. Усё гэта можа перастаць існаваць у адзін кароткі момант. Самазнішчэнне ўпісана ў наш генетычны код. І так было з самага пачатку чалавецтва. Сімвалам чалавека, узятым са старажытных міфаў і культурнай інтуіцыі чалавечага роду, мы зрабілі Урабораса, змея з хвастом у пашчы, які прагна пажырае сябе і пастаянна адраджаецца сам з сябе. Паводле некаторых звестак, гэта супярэчлівае перараджэнне заключаецца ў тым, што вечны змей проста (...)