Як пэптыліі?

Міраслаў ГРЫКА

Мы ідзём і падаем. Устаём і ідзём далей. І зноў падаем. Бывае, што ў нас няма сіл падняцца зноў, але мы ўстаём і ідзём далей. І зноў падаем. Але ўсё ж ідзём... Куды ж ідзём? Вышэйзгаданыя словы, напісаныя мной шмат гадоў таму... аднойчы, павінны былі стаць пачаткам вялікага рамана. Тым не менш, як гэта бывае ў жыцці, праекты з вялікімі амбіцыямі часта чэзнуць, перш чым выйдуць з абалонкі дадзенай магчымасці, выпадковых абставін або псіхічнага недахопу. Вялікія праекты бываюць розныя, а іх маштабы ні з чым не параўнальныя. Што значыць мой няскончаны раман у дачыненні да праекта Цэнтральнага аэрапорта, будаўніцтва якога анансуе ПіС? Пакуль жа ён раскручваецца, будуецца сумнеўны палітычны аўтарытэт на пустых абяцанках. Гэта гаворыць дзесяць гадоў. Многа гаворыцца пра мільёны кватэр для моладзі, пра завод электрамабіляў, пра правільную і справядлівую Польшчу. Недастатковасць розумаў таксама выяўляецца ў многіх адносінах. Магчыма, такім вялікім праектам для Пуціна з’яўляецца знішчэнне ўкраінскай нацыі. Як трэба быць подлым чалавекам, каб прыдумаць нешта падобнае?! Брутальна ўрывацца ў чужую краіну, разбураць яе да падмурка, вынішчаць у ёй чалавечае рэчыва і патрабаваць за гэта апладысментаў — гэта мне не ў галаве. А на якую галаву падыдзе? Слова «ўрэдны» — гэта русізм, іншароднае цела ў жывой матэрыі польскай мовы, але добра ў яе ўкаранёнае, адаптаванае да яе граматыкі і часта ўжывальнае. Прынамсі так гэта выглядае з (...)