Добры гаспадар не толькі прадае, але і набывае (ч.ІІ)

Міхал МІНЦЭВІЧ

З войтам Арлянскай гміны Лявонам ПАЎЛЮЧУКОМ размаўляе Міхал Мінцэвіч

— Ці будуць новыя ветракі ў гміне?

— Я яшчэ раней займаўся гэтай справай. Заявілася ў нас іншая ветраковая фірма. Ветракі можна паставіць толькі на аснове плана загаспадарання; працэдуры доўжацца год. Мы ў гміне прынялі пастанову пра стварэнне плана загаспадарання. Антыветраковы закон прывёў да таго, што трэба захаваць радыус у дзесяць разоў большы, чым вышыня ветрака, а яны мелі быць высокія на 200 метраў (цяперашнія маюць па 150). Чакаем змены законаў; маюць быць разгляданы ў Сейме — адлегласць ад ветрака да найбліжэйшых збудаванняў мае зноў вярнуцца да 500 метраў. Да таго ж, як я размаўляў, цяперашнія фірмы не дазволілі б падключыць да іхніх тых дзвюх-трох новых турбін. А яны мусілі б падключыцца да нейкай лініі, што становіцца ім нерэнтабельным.

— Ці ёсць у нас яшчэ іншыя інвестыцыі?

— У гэтай кадэнцыі заняліся малазаўважнай справай. Калі будаваць дарогі ці тратуары, то людзі цешацца. А вось справа паляпшэння вады — нехта скажа: вада ў кране была і ёсць. Але калі вада пагоршыцца, тады будзе скандал. Заняўся ўстаноўкамі ачысткі вады. У Орлі паглынулі яны амаль два мільёны. Інвестыцыя зроблена на многа гадоў у будучыню. Зараз завяршаецца ўстаноўка ў Алекшах. Людзі будуць забяспечаны на многія гады, бо ўведзена новая тэхналогія.

— Зараз неяк менш аварый (...)