Ніва № 27 (3399), 04 ліпеня 2021 г.
Вершаўчытальня Андрэя СЦЕПАНЮКА (19). У пошуках свабоднага часуАндрэй СЦЕПАНЮКГэта толькі фанетычная ігра. Не, сённяшні выпуск „Вершаўчытальні” не будзе мець нічога супольнага з раманам Марселя Пруста „У пошуках згубленага часу”. Куды ж нам да сямітомных разважанняў. Проста... прыйшоў час канікулаў і выпадала б хаця адну хвіліну прысвяціць задуме на тэму спосабаў адпачынку. Не будзе гэта таксама навуковая праца, таму што аўтар гэтых слоў адпачываць не ўмее і не любіць, з націскам на „не ўмее”. З дзяцінства запамяталіся паездкі да бабулі ў Тыневічы, але гэта было так ужо даўно... Хацелі цішы і спакою ў вёсцы. І вось — тут ціха, нібы на пагосьце. Як пад магільным камнем лёгка. Памерла вёска. Позна вохкаць. Алесь Ліпай, *** Хацелі цішы і спакою ў вёсцы... * * * Час, калі не трэба спяшаць на працу, стварае магчымасці адкрывання простых спраў у зусім іншым выглядзе. Ці, спяшаючыся ранкам, задумваемся над хараством пачынаючага свой бег новага дня? Ці бачым як вакол нас з кожнай хвілінай паўстае змененая прыродная рэчаіснасць? Пэўна не, нашы думкі напраўлены ўжо поўнасцю ў бок прафесійных дзеянняў і яшчэ толькі адрэзкі не да канца запамятаных сноў могуць выклікаць хвіліннае зацікаўленне. А прырода развіваецца, усё цвіце і пышыцца... ранак чысты расы пацалунак абмыты высякае сонца вуаль грэбенем ветру чэша вільготныя (...) |