Ніва № 10 (3382), 07 сакавіка 2021 г.
Вершаўчытальня Андрэя СЦЕПАНЮКА (ч. 8). Белая дырыжорская палачкаАндрэй СЦЕПАНЮКРэвалюцыя мае выгляд жанчыны, беларуская рэвалюцыя. Сотні гэтага тыпу сказаў можна было прачытаць у публікатарах ва ўсім свеце. Жанчыны перамаглі страх і заявілі, што яны хочуць быць фарпостам новай беларускай дзяржавы, у якой адшукае сваё месца кожны сумленны чалавек. А хто ж як не жанчына, стваральніца новага чалавечага жыцця, мае права выказаць такія словы. Не першы гэта выпадак у гісторыі, калі той, хто здавалася б слабейшы, выступае супраць таго, хто прынамсі ў знешнім выглядзе явіцца мацнейшым і непераможным. Таму давайце сёння паслухаем і паддамося жаночаму слову з верай і марай аб вечнай перамозе дабра над злом. „Калі цябе, мілы, краіна пакліча за родны змагацца парог, то суму ня будзе ў мяне на абліччы, ні страху ня будзе ў грудзёх. Дзявочае сэрца ў хвіліне так важнай ніколі тады ня ўздрыгне, а буду ня менш за цябе я адважнай, каб сілы дадаці табе. Бо сэрца дзяўчыны пад кужалем тонкім, як і сэрцы найлепшых сыноў, гарыць то ж каханьнем да роднай старонкі і спадчыны нашых дзядоў. Ты пойдзеш у бой, а я плуг пакірую, каня накармлю, напаю. І так абаронім, засеем, збудуем Беларусь дарагую сваю. Бо гэтак, як стрэльбы і кулі як звонкай, як сіняе сталі ляза, заўсёды патрэба для нашай старонкі адважных хлапцоў і (...) |