Як яйка, так і курыца

Міраслаў ГРЫКА

Якія веды неабходныя, каб канчаткова вырашыць спрадвечную спрэчку, хто быў першым — курыца ці яйка? Я лічу, што гэтыя веды абсалютна поўныя, таму гатовы адказаць на ўсе пытанні кампетэнтна, праверана і адзіна дакладна! Брррр... Сама думка пра такую магчымасць, якую далі б чалавеку, прымушае мае валасы стаць дыба на кудлатым чэрапе і напаўняе маё заячае сэрца страхам. Таму што чалавек, на жаль, зусім не гучыць ганарліва. Хутчэй па-дурному. Я ж не спыняюся, як, напэўна, большасць людзей, у пошуках гэтай адзінай ісціны. Такая наша прырода — ненасытна дапытлівая і хваравіта ўчэплівая. І куды гэта нас прывядзе? Ці не лепей бы нам пагрузіцца ў салодкае невуцтва Русо? Няхай іншая малпа напіша крэйдай ведаў пустую дошку свайго розуму. Давай! Людзі аддаюць перавагу веданню, чым няведанню, хаця няведанне цемры іх палохае не менш, чым жорсткае святло ведаў. Англійскі пісьменнік і геніяльны афарыст ХІХ стагоддзя Самуэль Батлер трапна адзначыў: „Малыя веды небяспечныя, але малая патрэба ведаў таксама небяспечная». Такім чынам, мы бы тая дапытлівая малпа, што не гучыць для нас завельмі пахвальна. З іншага боку, у нас няма шляху назад. Мы малпа, якая даўно скінула хвост і кудлатае валоссе. Шлях, па якім мы ідзем, пазначаны толькі адной стрэлкай часу — наперад! Ну, калі толькі мы не ўдарым адзін аднаго атамнай бомбачкай, якая і так нічога не зменіць, таму што наша пазачасавае пытанне застанецца без адказу. Адсюль вынікае, што (...)