Такая гісторыя

Міраслаў ГРЫКА

Усё — гісторыя, а сам чалавек — гісторыя бясконцая. Парадаксальна, але гэта не заканчваецца яго смерцю. Наадварот, менавіта тады ён прымае апавядальны запал і красамоўства, міфалагізуецца і, такім чынам, увекавечваецца ў акце пазачасавага працягу без фармальных абмежаванняў. Ён становіцца легендай сам па сабе альбо міфам, і па гэтай прычыне разрывае сувязі з першапачатковай структурай гісторыі. Аднак гэта зусім іншая гісторыя.

Біцца галавой аб сцяну безнадзейна. І нават калі не, я спытаю словамі выдатнага афарыста Ежы Леца: „Ну, ты прабіў мур галавой... Што будзеш рабіць у наступнай камеры?” Мо сябра, які пасля доўгіх гадоў эміграцыі вырашыў назаўсёды вярнуцца ў Польшчу, напісаў мне: «Я толькі што вярнуўся з Беластока. Я правёў цэлы дзень у мытным агенцтве і мытні. Я хацеў зарэгістраваць сваю машыну як маёмасць для перасялення, якая, згодна з законам, які дзейнічае ў Шэнгенскай зоне, не павінна спаганяцца з мытнымі падаткамі. Ужо ў офісе я выпусціў адпаведныя дакументы шэсцем бюракратычнай каруселі. Шмат гадзін чакаючы рашэнняў, я нарэшце сустрэў джэнтльмена ў форме мытніка, які сказаў, што ў майго Citroen ёсць грузавы пакет, таму мытныя правілы разглядаюць яго як грузавік, і ён не мае статусу перамешчанай маёмасці. І таму маю машыну адразу арыштавалі, пакуль я не заплачу дэпазіт у памеры чатырох тысяч злотых і не заплачу іншыя дадатковыя мытныя зборы. Я не апісваю падрабязнасцей, бо гэта пустая трата нерваў. (...)