Ніва № 01 (3373), 3 студзеня 2021 г.
Вершаўчытальня Андрэя Сцепанюка (3)Андрэй СЦЕПАНЮККаляднае піціката. Цікава, ці ў вечнасці душа вяртаецца да дзяцінства? Ці ўвесь жыццёвы працэс паўтараецца? Такія думкі, зразумела, паявіліся разам з часам чакання (у некаторых нечакання) Каляд. Каляда, Каляда, Каб хутчэй прыйшло змярканне. Нас чакае ўжо звязда — Распачнем калядаванне.Мы, малая грамада, Развучылі песень многа. Каляда, Каляда, Песняй услаўляем Бога.Хоць марозіць — не бяда! Маем мы настрой прыўзняты. Каляда, Каляда. Нараджэнне Хрыста Свята!Віктар Швед, Каляда * * * Што захавалася яшчэ з таго свету, дзе чаканне свят было неад’емнай часткай жыццёвага карагоду? Як радасна было амаль уцякаць з хаты, каб са старэйшым братам і сябрамі ісці са звяздой або батлейкай калядаваць, так на каталіцкія, як і праваслаўныя Каляды. На перашкодзе не стаяў нават снег, які поўнасцю засыпваў бруд штодзённасці. Як цудоўным быў пах апельсіна, якога бацька купляў толькі адзін раз у год. Гэты пах жыве надалей... ...І вось вячэра зачалася! Спыніцца мушу я на квасе: Ён колер меў чырванаваты; Тут быў таран, мянёк пузаты, Шчупак, лінок, акунь, карась, Кялбок і ялец, плотка, язь, Яшчэ засушаныя з лета. Але не ўсё яшчэ і гэта: Аздоблен квас быў і грыбамі, Выключна ўсё (...) |