Няўдалыя арлянскія інвестыцыі (ч.2)

Міхал МІНЦЭВІЧ

Парваная традыцыя керамічнай вытворчасці. Яшчэ ў пачатку 1990-х гадоў у Орлі бурліла прамысловая дзейнасць, былі планы развіцця мястэчка і перспектывы працы ў ім. Орля традыцыйна славілася керамічнай вытворчасцю. У 1995 годзе спыніў працу мясцовы кафляны завод. У пачатку 1980-х гадоў тагачасныя гмінныя ўлады планавалі ўзвядзенне новай школы і... новага керамічнага завода. Але ў багатай у залежы высакаякаснай гліны Орлі гэтыя планы не здзейсніліся.

«Gazeta Białostocka» ад 1 лютага 1985 года так пісала: «(...) Postulowana przez orlan budowa zakładu ceramiki budowlanej — cała gmina na glinie stoi — może się odwlec z winy planistów ze stołecznego Cerprojektu. Mieli oni do lipca 1984 r. przygotować koncepcję programową, ale do dziś nie wywiązali się z zadania. Minister Kukuryka wyasygnował kredyt dla Orli, lecz wskutek opieszałości projektantów — obiecane pieniądze chyba trafią gdzie indziej. A szkoda, bo planowane na 1989 rok rozpoczęcie produkcji cegły czerwonej mogłoby pobudzić orlańską inicjatywę budowlaną. Wskazują na to choćby uchwały gminnej konferencji PZPR w 1983 roku. Jak mówi pierwszy sekretarz Komitetu Gminnego — Jan Kubajewski — postanowiono przełamać marazm inwestycyjny. Z inicjatywy partii podjęto ambitny program działania. Także w sferze budownictwa. Co się da — własnymi siłami, w czynie społecznym. Natomiast zadania poważniejsze — przy pomocy firm fachowych. (...)