Колькі яшчэ?

Міраслаў ГРЫКА

Падарожжа ў Італію, якое здзейсніла мая знаёмая пасля доўгіх гадоў ашчаджання, было вялікім расчараваннем. Яе расчаравала славутая італьянская кава, пра якую яна лепш за ўсё ўяўляла перад выездам з краіны. Такія ўявы якія ёсць у кожнага з нас, і не толькі пра італьянскую каву, але і пра многае іншае — уявы, зафіксаваныя культурнымі ўзорамі, кагнітыўнымі скажэннямі некалькіх пакаленняў ці нават узорамі, сфармаванымі СМІ. Вось беларус — цярплівы чалавек. Паляк — гераічны халерык... Да нядаўняга часу ўрадавая і ультракаталіцкая прапаганда з колаў Ordo Iuris палохала палякаў гендэрнай культурай. Сёння іх розум заблытаны крымінальнай экспансіяй фемінісцкіх і ЛГБТ-рухаў. У той жа час размоўнае разуменне паняццяў пол, фемінізм і ЛГБТ павярхоўнае ды зводзіцца да прымітыўных кагнітыўных мадэлей. Ці гэта не дурная прапагандысцкая паталогія? Але вернемся да італьянскай кавы... Незалежна ад таго, ці замаўляла яе мая сяброўка ў рымскіх кавярнях ці ў рэстаранах гатэляў, яе смак і колер не адрозніваліся ад стандартнай памутнелай вадкасці з вулічных аўтаматаў. Яе расчараванне было бязмежным. Аднак, будучы разважлівай, яна спыталася ў сябе: Як уявы людзей суадносяцца з рэальнасцю? Ну, у іх усё ў парадку. Чалавек, які стаіць перад выбарам паміж існаваннем ва ўяўным свеце і рэальным светам, зразумела, уладзіць першы, бо ён псіхічна бліжэй да яго, неяк больш зразумелы і прыручаны. Цікава, што ён ужо раскарачыўся ў ім так, быццам іншага, (...)