Ніва № 33 (3353), 16 жніўня 2020 г.
ВоўнаАляксандр ВЯРБІЦКІФранцішак Багушэвіч жыў даўнодаўно, сёлета споўнілася 180 гадоў ад яго нараджэння і 120 гадоў ад ягонай смерці. Найчасцей прыводзіцца ягоная цытата пра каштоўнасць роднай мовы, аднак і іншая ягоная спадчына вартая ўвагі. Напрыклад верш „Воўк і авечка”: Злавіў воўк ягнятка I панёс жывое! Плачуць сын і матка, Як бабры, абое. Воўк над маткай злітаваўся, Як які аконам, У аўчынку перабраўся Ды ідзець з паклонам. «Прыйшоў, — кажа, — я здалёчку Расказаць пані авечцы Добру вестку аб сыночку, — Як яму цяпер жывецца. Не пазнала б ты ніколі, Такі стаў дасужы I жывець сабе на волі, Без бяды, бяз нужы. Зубы выраслі з клыкамі, I адпалі рожкі, Ножкі цяпер з пазурамі, Хвост даўжэйшы трошкі. І ўжо воўка не баіцца, Ў хлеў ніхто ня гоне; Мае чым абараніцца I другіх бароне! Прыйдзі, імасць, да нас ў госці, Справім сабе вечарынку: Будзе мяса, будуць косці, Будзем есць без адпачынку!» «Дзякуй, дзякуй, ягамосьці, За весці такія! Няхай прыйдзе сын у госці, Пагляджу, ці вые? Бо, кажуць, меж вамі Трэба выць ваўкамі. Я ж па-воўчу не умею Ні выць, ні есці, ні лгаць. Ды скінь скурку, дабрадзею, Бо зубкі відаць». I авечка, хоць дурная, А воўка ж пазнае! У (...) |