Мая дарога

Дар’юш ЖУКОЎСКІ

У кожнага з нас свой шлях. Дарога жыцця? Ці толькі маршрут на карце (gps)? Ці толькі звычайная сцежка праз лес ці палі? Ці вуліцы ў вялікім горадзе? Гэта грунтавая ці асфальтаваная дарога? Ёсць таксама масты, якія дазваляюць пайсці ў далейшы маршрут. Мы падарожнічаем па іх часта ці рэдка. Можа, толькі некалькі разоў у жыцці. Ёсць розныя шляхі. Дарога на працу, у школу. Дарогі да сталасці — цяпер канец, ідуць экзамены, канец школы і выпускныя экзамены. Памятаеце такую песню Ёнаша Кофты «Твой час» у выдатным выкананні Кшыштафа Кленчана?

Nikt nam nie powie: żegnaj!

Mówią nam: do widzenia!

Przed nami droga niejedna,

droga ludzkiego istnienia.

Jesteś siostrą i bratem,

jesteś jednym z nas,

szukaj zgody ze światem,

ruszaj, przyszedł twój czas!

Ref.:

Daleka droga, przyjacielu,

daleka droga.

Rusza nas wielu

ku swoim celom

na własnych nogach.

Wszystkiego nas nie uczy

starszych przestroga,

będziemy błądzić,

będziemy kluczyć,

daleka droga.

Daleka droga cię onieśmiela

jak innych wielu,

lecz stanąć w miejscu,

to zostać z tyłu,

tak, przyjacielu.

Дарога вядзе нас куды-небудзь. Але таксама аддзяляе ад таго, што знаходзіцца наперадзе і ад таго, што ззаду. З левага і правага боку. А ў сярэдзіне гэтага — падарожнік. Мы! Ніхто нам не скажа «бывай»! Скажуць нам «Да пабачэння! (...)