Ніва № 18 (3338), 3 мая 2020 г.

Граблямі, лапаткай і венікам

Міраслаў ГРЫКА

Што гэта парабілася ў гэтым свеце?! Калі б я ўвайшоў у банк некалькі тыдняў таму з маскай на твары, мяне непазбежна павалілі б на падлогу, скавалі б кайданкамі, як падазраванага ў разбоі. Сёння без маскі нават не адважуся зайсці ў прадуктовую краму. Так ці інакш, я быў сведкам таго, як натоўп раз’юшаных кліентаў ставіўся да няшчаснага, які са сваім адкрытым і добрым тварам проста спрабаваў набыць... набор цэлюлозных масак па цане 19,50. Яму не хапала 50 грошай і занадта нервова шукаў іх у кішэні. У рэшце рэшт яго абвінавацілі ў бандыцкім нападзе... на каранавіруса, і яго жорстка выгналі з крамы. Як не кіем яго, дык палкай. А калі не гэтым, то граблямі, лапаткай, венікам...

Любы спосаб барацьбы з каранавірусам добры, калі ён не дрэнны. Адны ізалююцца ад яго, іншыя проста яго вітаюць. Пакуль не вырабіцца эфектыўная вакцына, абодва спосабы рызыкоўныя. Улады Польшчы выбралі першы. І трэба прызнаць, што па палітычных, а не сацыяльных прычынах. Я пайду сюды з неабходным ментальным цэтлікам, што кіруючая партыя ў Польшчы не змагаецца з каранавірусам. А з чым, з кім, гэта пытанне сур’ёзнай, нацыянальнай дыскусіі. І гэта магчыма толькі да будучых выбараў. Парламенцкіх, не прэзідэнцкіх, бо калі іх праводзіць ПіС падчас чумы, яны, безумоўна, не заслугоўваюць таго, каб іх назвалі сур’ёзнай грамадзянскай дыскусіяй. Наадварот, беларусы выбралі апошні метад. У «доўгія выходныя» яны масава пакідалі свае дамы, каб (...)


поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF