Ніва № 06 (3326), 9 лютага 2020 г.

Сіла слабасці

Міраслаў ГРЫКА

Адзіная сіла, якая мяне ўтрымлівае на Зямлі, гэта... гравітацыя. У адваротным выпадку я адляцеў бы даўно, таму што з дзяцінства быў схільны гайдацца ў аблоках. Але я аддаю перавагу трымаць ногі на зямлі. На сваё жыццё трэба сумленна зарабіць. Іншая справа, як працуеце. Злодзей таксама робіць нейкую працу... крадзе. Для мяне ідэальным варыянтам зарабляння на жыццё — разгойдваючыся ў аблоках. Мо пісаўшы кнігі. Я прызнаю, што гэта прывабная ідэя, але з рызыкай зваліцца са значнай вышыні. Са мной здаралася некалькі разоў, ой, як балюча! З-за гравітацыі калыханне ў аблоках заўсёды заканчваецца вялікім «бум!». І ў выніку падазронай суператай у разліках костак.

Той, хто быў кладаўшчыком, ведае, што лягчэй патлумачыць страту, чым наддатак. У першым выпадку яго абвінавацяць у максімальнай недарэчнасці, у другім, на жаль, наддатак будзе сведчыць аб махлярстве. Няйначай з недахопам у розуме. Яго хранічная адсутнасць у кагосьці выклікае спачуванне, а не гнеў. У канчатковым рахунку, даруецца нават галапуючае глупства. І больш за тое, дазволена прыжывацца яму там, дзе яно нанесла значныя страты. Можа, таму неўдалоты пры ўладзе. Урэшце, міласэрнасць — гэта аснова хрысціянскага духу, якім прасякнута польскае грамадства. Шкада, што гэта навыварат. Хто ведае, ці не таму, што міласэрнасць пакінулі ў руках неўдалот, а яны памнажаюцца ў геаметрычным прагрэсе. Ніхто іншы, толькі яны давялі баявы патэнцыял польскай арміі да ўзроўню (...)


поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF