Аб пукачах

Міраслаў ГРЫКА

Паважаючы чуласць чытача, на гэты раз я напішу пра нешта бянтэжнае, хаця гэтак жа натуральнае, як тое, што дзень устае пасля ночы. Ці той факт, што за ўсімі намі пад сонцам блукае наш больш-менш гарбаты цень. У кожнага свой. Некаторым, напэўна, падабаецца гэтая кампанія, іншым — не. Пры святле сонца ўсё становіцца яркім і ясным. Адразу відно, хто які мае цень. Горш ноччу. Начная актыўнасць ценяў чалавека можа быць такой жа загадкавай, як і блуднай. Аднак нічога не скажаш пра іх таемнае жыццё. Няхай так і застанецца. Так што не глядзіце і не падслухоўвайце іх, не збірайце на іх кампрамат, не падслухвайце іх інтымных размоў, не рабіце кампраметацыйных відэазапісаў з іх удзелам. Давайце будзем жыць уласным жыццём. Не будзем паводзіць сябе як сённяшнія палітыкі, якія псуюць атмасферу Зямлі не горш, чым коміны вугальных электрастанцый. Хоць мы прызвычаіліся да грамадскіх пукачоў, якія яны адпускаюць свабодна, але гэта не значыць, што мы павінны даць на гэта грамадзянскую згоду. Бо пукач пукачу няроўны. Калі прэзідэнт Варшавы заяўляе па тэлебачанні, што раздача 500+ выплат жыхарам Варшавы не можа быць праведзена эфектыўна і своечасова, хаця ўрад пералічыў адпаведныя сродкі, а сталічныя ўлады, хаця і багатыя грашыма, не змаглі залатаць фінансавую дзірку са сваіх рэзерваў, не парушаючы адміністрацыйных працэдур, лідар ПіС, які не з’яўляецца членам урада, таксама па тэлебачанні абвінавачвае яго ў хлусні і сцвярджае, што такія (...)