Ніва № 12 (3228), 25 сакавіка 2018 г.

Missio canonica?

Міраслаў ГРЫКА

Справа медыйна ўжо адзваніла, але гэта не азначае, што заканадаўчыя працы над ёю былі адкладзены да грэчаскіх календ (ad calendas graecas). Рана ці пазней выплыве яна на сеймавым галасаванні і воляй ПіСаўскай парламенцкай большасці будзе адобрана на амін, хаця супраць Канкардату паміж Польскай Дзяржавай і Касцёлам Але сёння Дзяржава гэта ПіС. Ну, а Касцёл? Я задаю пытанне дадаткова, і ўжо вяртаюся да сутнасці. Вось з датай 23 лютага 2018 г. праект папраўкі да рэгулявання «аб справе ўмоў і спосабе арганізацыі навукі і ўроках рэлігіі ў дзяржаўных школах і дзіцячых садках», з’явіўся на сайце Міністэрства нацыянальнай адукацыі і, нягледзячы на шматлікія спрэчкі, якія адразу ж выклікаў, не захацеў знікнуць. Не было гэта неінвазійнае апытанне, даследуючае спантанныя імпульсы грамадскай думкі, але пачатак хірургічнай аперацыі запланаванай і праведзенай супраць волі грамадскасці з дапамогай глыбокага разрэзу скальпелем. Праект міністр Залеўскай змяшчае дзве папраўкі да існага заканадаўства. На самой справе адна выклікае асаблівую трывогу. Да гэтага часу — у адпаведнасці з артыкулам 7 Палажэння ад 1992 года — выкладчык рэлігіі мог быць уключаны ў школьны савет, але не мог «прыняць абавязак школьнага выхавацеля». Міністр хоча змяніць гэтую сітуацыю.

Мяне здзіўляе маўчанне над гэтай недарэчнай задумай. Праўда, яна выклікала буру ў сродках масавай інфармацыі, але нядоўгую. Сёння ні слова пра гэта не заікнуцца любыя СМІ — ні (...)


поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF