Чырвона-чорная Гайнаўка

Яўген ВАПА

У папярэдніх фельетонах закранаў я праблему польскаўкраінскіх адносін. Гэтым разам вяртаюся на наш беларускі панадворак згодна прымаўцы, што ад свайго не ўцячэш. А ўсё па прычыне двух матэрыялаў, апублікаваных журналісткай беластоцкай штодзёнкі Іааннай Клімовіч ад 5 і 18 ліпеня, прысвечаных падзеям на купальскай ночы ў Белавежы. Так выглядае пачатак ейнага тэксту з 18 ліпеня.

«Zadyma z „żołnierzami wyklętymi” w tle. Ciąg dalszy zatrzymań po Kupalle.

Pięć osób z zarzutami napaści na funkcjonariuszy to bilans zamieszek na Kupalle w Białowieży. Świadkowie mówią, że „patriotyczna młodzież” z Hajnówki pojechała tam specjalnie po to, by rozpędzić bawiących się Białorusinów.

Festyn Kupalle — jedna z największych imprez organizowanych przez Białoruskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne w Polsce, odpowiednik nocy świętojańskiej, z występami zespołów ludowych i puszczaniem wianków na rzece — zorganizowano w sobotę 2 lipca. Bawiło się blisko 600 osób. (...) Agresja chuliganów skupiła się jednak nie na Białorusinach, ale na zabezpieczającej imprezę policji...».

Калі я гэта прачытаў, спачатку аблаяў самога сябе словамі, якія не належаць да канону культурнасці, за тое, што абсалютна нічога не ведаю пра апісаныя падзеі. Моцныя словы пра беспарадкі на Купаллі выклікалі маю занепакоенасць. Толькі далей я дачытаўся, што гэта былі разборкі з прысутнымі там паліцыянтамі. Пэўнае здзіўленне выклікала пададзеная (...)