Спяшайся павольна

Міраслаў ГРЫКА

Я паспяшаўся і гады таму пасадзіў дзясяткі дрэў на маёй маленькай маёмасці. Уласны сентыментальны лясок мне прымроіўся. Лясок вырас байкаваты, але я плюю сабе сёння ў бараду, чытаючы новы закон аб лясах. Але больш злуецца на сваё ўласнае нецярпенне мой сусед, які ўжо быў сыты па горла штотыдзень касіць траву вакол дома і двара ды бестурботна выліў падворак асфальтам. У яго выпадку ў яго трапляе новы законапраект — «вадзяны». Абодва законы з’яўляюцца заканадаўчымі ляпёшкамі, спечанымі ў спешцы і без галавы. Урадам ПіС.

Festina lente, спяшайся павольна! — казалі старажытныя рымляне. Ці не цікава, што гэтая мудрасць, безумоўна, выпрабавана памылкамі ўчыненымі імі, з’яўляецца бескарыснай навукай для будучых пакаленняў людзей. І гэта ад больш за 2000 гадоў! Мы не вучымся на сваіх памылках, мы не вучымся на памылках мінулых пакаленняў. Надалей робім адны і тыя ж і, такім чынам, штораз больш ганебныя памылкі. Гэтая паўтаральнасць з’яўляецца ключом да разумення нашага сораму... Але я загаварыў занадта драматычным тонам, а мела быць толькі пра нястрыманую паспешнасць. У любым выпадку, спешка пажадана толькі тады, калі трэба тушыць пажар. А і гэта павінна быць зроблена ў адпаведнасці з самымі высокімі навыкамі. Такім чынам, спяшаймася павольна! З удумлівасцю. З асцярожнасцю. Гэта ставіцца да ўсіх аспектаў жыцця, нават калі спакусімся на лёгкі толк. Не спяшаймася, аднак, з атрыманнем паспешных высноў. Існуе прымаўка: «Няма дыму без агню». Або, «дзе (...)