Гарэлка як каталізатар крызісу

Віктар САЗОНАЎ

У Беларусі знялі забарону на начны продаж алкаголю. Гэта не жарт, як і тое, што такая забарона была. А вось тое, што з гарэлкай жарты кепскія, у Беларусі ведаюць усе. Гэтаму бацькі вучаць дзяцей з самага маленства. Замахне бацька за каўнер кілішак горкай ды давай настаўляць маленькага сынка. Маўляў, гарэлка гэта атрута. Ды вось адна ёсць з ёй базавая праблема: без яе нельга, жыццё, нібыта, такое. Таму, тлумачыць бацька свайму маленькаму нашчадку, трэба ведаць меру. І кажа гэта так пераканаўча, што пачынаеш верыць, што сам то ён меру ведае дакладна, нават калі ўжо і мычэць не можа.

Штошто, а з гарэлкай эксперыментаваць сапраўды нельга — нікому, ніколі і ні пры якіх умовах. Усе ведаюць, чым скончыўся сухі закон у Амерыцы. Добра, што своечасова схамянуліся. Ды і бальшавікі ў нас спрабавалі рабіць з гарэлкай свае эксперыменты.

Ну, з бальшавіцкімі прыдумкамі людзі даўно разабраліся. Усё, што рабілі бальшавікі, вызначалася толькі адной мэтай — захаванне ўлады шляхам абалваньвання суайчыннікаў. Звычайная задача для кожнай класічнай дыктатуры. Сучасныя дыктатуры — не выключэнне. Прыкладам, перамаглі камуністы непісьменасць. Так ужо гэтым хваліліся, што многія паверылі, што яны пра людзей клапаціліся. Але ж тыя навучылі людзей чытаць толькі для таго, каб людцы савецкія газеты чыталі. Гэта значыць, каб спажывалі савецкую прапаганду. Бо пакуль савецкія грамадзяне вучыліся чытаць, бальшавікі знішчылі ўсё, (...)