Ніва № 41 (2996), 13 кастрычніка 2013 г.
Алімпійскі fuckелУладзімір ХІЛЬМАНОВІЧПрэзідэнт усяе Расіі Уладзімір Пуцін днямі ўласнаручна падпаліў факелам алімпійскую чашу, ад якой павінен праз нейкі час разгарэцца агонь сочынскіх зімовых гульняў. Белая алімпіяда ў Сочы, дзе вельмі цёплыя нават цёмныя ночы, ужо пабіла ўсе рэкорды яшчэ задоўга да яе пачатку. Па-першае, сваімі агромністымі выдаткамі на будаўніцтва спартовых аб’ектаў. Па-другое тым, што для іх узвядзення спатрэбілася зруйнаваць ледзь не палову мірнага горада над морам. Пра тое, якія схемы, камбінацыі і „адкаты” пры тым былі выкарыстаны, ходзяць легенды, ды такія, што ніякаму старажытнагрэцкаму Алімпу і не сніліся. Старт алімпійскай эстафеты на Краснай Плошчы не абышоўся без казусу — газпромаўскі факел нечакана згас ужо пасля першай яго перадачы — кепская прыкмета ў дарогу паводле рускіх народных павер’яў. Але ахоўнікі прэзідэнта і парадку не разгубіліся, адзін з квадратнатварых дзецюкоў высек іскру проста са сваёй запальнічкі і полымя ўспыхнула з новай сілай. Праўда, цяпер злыя языкі вастрасловяць — агонь, маўляў, ужо зусім не алімпійскі, дык можа і „царь ненастоящий”!? Спорт у Маскве яшчэ з часу СССР быў надзвычай палітызаваны. Ну а цяпер, як ніколі. Нездарма ў Дзяржаўную Думу з чырвоных стадыённых дарожак так актыўна перабягаюць на чырвоныя дываны парламенцкіх калідораў былыя чэмпіёны. Канькабежка Святлана Журава, тэнісіст Марат Сафін, барэц Аляксандр Карэлін, баксёр Мікалай Валуеў — аж вочы стракацяць. Усе яны (...) |