„Рускі” Драгічын (2)

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

Дот, аднак, не найважнейшая славутасць Драгічына. Найбольш каштоўныя — сакральныя збудаванні. Сёння ў Драгічыне тры касцёлы і адна царква. Найбольшы з іх — постезуіцкі комплекс, маляўніча распаложаны на высокім бужанскім беразе. Прывяду кароткія вытрымкі наконт яго гісторыі з афіцыйнага сайта Драгічынскай дыяцэзіі: „Według tradycji, w 1386 roku Władysław Jagiełło, wielki książę litewski (ok. 1362-1434) i król Polski (1386-1434), po swoim chrzcie ufundował w Drohiczynie na górze zwanej Poświętne kościół parafialny pw. Trójcy Przenajświętszej. Król Zygmunt I Stary w 1535 r. zwolnił mieszczan drohickich z płacenia danin przez sześć lat z racji wielkiego pożaru, który strawił kościoły i wiele domów. W 1555 roku został zbudowany kolejny, tym razem murowany kościół drohiczyński. W czasie „potopu szwedzkiego” kościół parafialny został zburzony 3 maja 1657 r. przez wojska Jerzego II Rakoczego (1621-1660), księcia siedmiogrodzkiego (1648-1658). Przypuszczalnie ówczesny proboszcz drohicki (1654-1661) ks. Paweł Jędrzej Petrykowski/Potrykowski (zm. 1667), kanonik łucki i archidiakon pułtuski, wzniósł wkrótce tymczasowy kościół, w którym odbywały się między innymi sejmiki podlaskie (1676). Po zniszczeniu Drohiczyna w 1657 roku ks. Jan Stefan Wydżga (1610-1685), biskup łucki (1655-1659) przekazał tymczasowo parafię Towarzystwu Jezusowemu. Król Jan II Kazimierz Waza (1648-1668) w dniu 2 marca 1659 r. wydał przywilej na (...)