Простыя дадаткі да агіяграфіі бласлаўлёнага Папялушкі

Ганна КАНДРАЦЮК

(пачатак у н-р 24)

Згодна з прынцыпамі падляшскай дыпламатыі мы найперш падышлі да вікарнага, які адразу пасля малебна збіраўся ехаць дахаты.

— Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! — выгукнулі мы ў адзін тон.

— Na wieki wieków! Na wieki wieków! — у адказе святара адчувалася лёгкае здзіўленне.

Мы файна прадставіліся, назвалі мэту сваёй піянерскай місіі, заявілі пра культ Ежы Папялушкі ў беларускіх касцёлах ды папрасілі ў ксяндза чагосьці накшталт блаславенства. Відаць, наша пакорлівасць была большай як заведзена ў тутэйшай парафіі. Ці можа паспрыяў нам сам бласлаўлёны? Як вядома, дух ксяндза-пакутніка скарачае дыстанцыю ў фасадных кантактах між клірам і аўчарняй. Між намі таксама адразу спрацавала жаданая камунікацыя.

— Jestem Wojciech, — ксёндз зычліва ўсміхнуўся і паціснуў нам рукі. Пасля ён паклікаў жэстам сялян і тонам добрага пастыра зарэкамендаваў:

— Proszę, porozmawiajcie z gośćmi moi drodzy!

Мы здзівіліся, калі на словы духоўнага адрэагавалі адны жанчыны. Мужыкі, не выключаючы сямейку Папялушкаў, прыкідваліся быццам не чулі слоў пастыра. Праўда, калі той ад’едзе ў сваю Сухаволю, яны таксама стануць з намі размаўляць ды адкажуць на пастаўленыя пытанні. Апошняя адкрытасць народзіцца дзякуючы хвалям Радыё Рацыя. Мы былі прыемна ўражаны, калі братанак бласлаўлёнага Ежы Павел Папялушка жыва адрэагаваў на слова Радыё (...)