Каля Нарваўскага нацпарку (2)

Аляксандр ВЯРБІЦКІ

(працяг з 17 н-ра)

З Ізбішча меркаваў я прайсціся ў згаданы Тапілец і адтуль у бок Харошчы. Але з дарожнымі паказальнікамі бывае больш-менш так як і з раскладамі язды. Дзе-нідзе інфармацыя ёсць, а дзе-нідзе яе няма. Такім чынам заміж у Тапілец з’явіўся я перад Канаваламі. У пачатку вёскі ўражвае высокі, амаль пяціметровы каваны крыж на адмысловым каменным пастаменце з 1899 года. У вёсцы, так як і ў ранейшых, пераплёт старых і новых хат. Тут і абразок, які ілюструе гаспадарчую трансфармацыю. Пры вуліцы стаіць пустуючая колішняя геэсаўская крама. А на тым жа пляцы за ёй жывы будынак новай прыватнай крамы...

За Канаваламі ўзвышаецца мураваны касцёл. Вось вытрымка з партала Беластоцкай архідыяцэзіі. „Parafia Konowały wywodzi się z parafii Śliwno, utworzonej przez abpa Romualda Jałbrzykowskiego w 1935 r. Wcześniej, w 1932 r., Piotr Sokół ofiarował na kościół około 50 ha ziemi na kolonii Śliwno. Tam też pobudowano kościół dzięki staraniom ks. Władysława Saracena i parafian. Był to prowizoryczny kościół drewniany. Po II wojnie światowej starano się o zbudowanie nowego kościoła w pobliżu Kruszewa. Władze państwowe nie udzieliły jednak pozwolenia. W 1966 r. z powodu złego stanu technicznego kościół w Śliwnie zamknięto, a nabożeństwa przeniesiono do Konował, gdzie urządzono prowizoryczną kaplicę przerabiając dawną remizę strażacką. Nie użytkowany kościół w Śliwnie spłonął 23 VII 1976 r. (...)