Ніва № 33 (2675), 19 жніўня 2007 г.

Хто каму — Гайнаўка турыстам — турысты Гайнаўцы?

Ілона КАРПЮК

Гайнаўка гэта дзіўнае месца. Здаецца маладому гораду дынамікі павінна хапаць, тым болей, што побач вельмі актыўна функцыянуе Белавежа. Можна было б сказаць, што гэта не такі вялікі плюс, бо турысты толькі спыняюцца на пакупкі ў супермаркетах, якіх на сённяшні дзень у Гайнаўцы не бракуе. Ніхто не бароніць спыняць іх у гэтым горадзе на даўжэйшы час, тым болей што папулярная ёсць апінія пра Гайнаўку як горад прыемны, спрыяльны адпачынку, зялёны і эстэтычны. Турысты, якія ў такі спосаб выказваюцца пры першай сустрэчы, здаюцца сведчыць пра патэнцыял, які з’яўляецца пунктам выхаду з застою. Безумоўна да такой сітуацыі ўсе прызнаюцца, але як, вядома, вінаватых няма, бо „ўсе робяць што магчыма, каб Гайнаўка стала прыцягальным горадам”. Але каб гэта збылося, трэба прыняць напрамак на турызм, а, здаецца, улады, падыходзячы да справы вельмі спакойна і рацыянальна паводле іх, змяшчаюць яго на другім месцы прыярытэтаў, нават супольна з сельскай гаспадаркай, бо гэта дзве галіны, якія сябруюць з прэфіксам „эка”. Надалей здаецца гаспадарча Гайнаўка падпарадкавана дрэваапрацоўчай прамысловасці, як гэта б не загучала...Традыцыю трэба захоўваць! Таму Гайнаўка падтрымлівае побач дрэваапрацоўкі, састарэлыя сістэмы прэзентацыі культуры.

Гэта не нараканні, маглі б імі быць, каб я надалей жыла ў Гайнаўцы, але я, падобна як большасць маіх сяброў, выехала адукавацца і не вярнулася. Таму паспрабую апісаць і, на (...)


поўны тэкст артыкула ў друкаваным варыянце газеты або праз тыдзень у архіўным выпуску Нівы.PDF