„Вечнай надзеі світанне”

Уладзімір ХІЛЬМАНОВІЧ

Хрыстос Уваскрос!.. Амаль кожны з нас з дзяцінства захоўвае самыя чыстыя ўспаміны пра Вялікдзень. З малых гадоў мне запомнілася як уся радня — бацькі, дзядзькі, цёткі, усе дзеці — стрыечныя браты і сёстры, збіраліся ў вёсцы ў хаце дзеда з бабуляй. Акрамя святочнага стала і спаборніцтва на трываласць варанымі фарбаванымі яйкамі, гэта была штогадовая сямейная ўрачыстасць і форма сваяцкага гуртавання...

Сёлета, да радасці адных і расчаравання іншых (ёсць катэгорыя людзей, дэвізам якіх даўно стала — „Больш святаў працяглых і розных!”) Вялікдзень — і адпаведна Вербніца — у праваслаўных і каталікоў каляндарна супалі. Здараецца гэта адзін раз у некалькі гадоў і, на маю суб’ектыўную думку, вельмі спрыяе хрысціянскай кансалідацыі нацыі. Бо хрысціянства, апрача ратавання кожнай асобнай душы, мусіць яднаць нацыю, на тым яно і стаіць, а беларуская шматканфесійная рэчаіснасць, угрунтаваная на звышскладанай гістарычнай традыцыі, аніяк не можа гэтаму спрыяць. Аніводнай еўрапейскай краіне, так як Беларусі, не патрэбная каляндарная уніфікацыя грыгарыянскага і юліянскага стыляў. Але да гэтага яшчэ, напэўна, далёка, а пакуль прыемна было бачыць і адчуваць, што людзі тваёй краіны з’яднаныя адным днём — днём уваскрэсення Хрыста. Бо аніякае іншае, свецкае свята, ці то дзяржаўнае, ці то нацыянальнае (у нас, як вядома, яны не супадаюць) не лучыць настолькі грамадзян Беларусі.

На сайце беларускай (...)