Гэта чалавек стварае чалавека

Размова з Маргарытай ДМІТРУК, мастачкай.

„Ніва”: — Што спрычынілася і спрычыняецца да таго, што Вы займаецеся мастацтвам?

Маргарыта Дмітрук: — Гэта складанае пытанне. Я на пачатку ліцэя мела ідэю на жыццё: я хацела стаць музыкам. Дзесьці ў другім класе выдумала сябе, што буду кампазітарам, асобай незалежнай, ствараючай музыку. Адносна рана я зарыентавалася, што ў гэтым напрамку ў мяне няма таленту. Я занялася жывапісам і тады стала рыхтавацца да ўступных экзаменаў у Акадэмію мастацтваў. Рыхтаваў мяне Лёнік Тарасэвіч. І, як цяпер аказваецца, тое, што тады нарадзілася, тая ідэя на жыццё ўва мне засталася.

— Лявон Тарасэвіч. Кім ён з’яўляецца для Вас?

— (смех) Лёнік... Лёнік быў і ёсць для мяне аўтарытэтам. Гэтая асоба, якая заўжды задзіўляе, усё развіваецца, паслядоўна ідзе сваёй дарогай. Дзякую Госпаду, што я сустрэла на сваёй дарозе такую асобу, такую індывідуальнасць, якая мае такую сілу, энергію. Я ўсё ў пошуках аўтарытэтаў, але Лёнік быў і застаўся тым чалавекам, з якога трэба браць узор.

— А якія аўтарытэты Вы адкрылі ў апошні час?

— Я і адчувала, што такое пытанне прагучыць!

— Вы і самі напрасіліся.

— Ну, вось. А хай вас! Я пад вялікім уражаннем святой памяці Марка Роткі, Маркуса Ротковіца, як гэты латыш, эмігрант у Амерыку, раней называўся. Гэта мастак з пачатку ХХ стагоддзя. Геніяльна складваў колеры. (...)